nalàgati
nalàgati (što komu) svrš. 〈prez. nàlažēm, pril. pr. -āvši, prid. trp. nȁlagān〉
Svršeni | |
---|---|
infinitiv | |
nalagati | |
prezent | |
jednina | |
1. | nalažem |
2. | nalažeš |
3. | nalaže |
množina | |
1. | nalažemo |
2. | nalažete |
3. | nalažu |
futur | |
jednina | |
1. | nalagat ću |
2. | nalagat ćeš |
3. | nalagat će |
množina | |
1. | nalagat ćemo |
2. | nalagat ćete |
3. | nalagat će |
aorist | |
jednina | |
1. | nalagah |
2. | nalaga |
3. | nalaga |
množina | |
1. | nalagasmo |
2. | nalagaste |
3. | nalagahu |
perfekt | |
jednina | |
1. | nalagao sam |
2. | nalagao si |
3. | nalagao je |
množina | |
1. | nalagali smo |
2. | nalagali ste |
3. | nalagali su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam nalagao |
2. | bio si nalagao |
3. | bio je nalagao |
množina | |
1. | bili smo nalagali |
2. | bili ste nalagali |
3. | bili su nalagali |
imperativ | |
jednina | |
2. | nalaži |
množina | |
1. | nalažimo |
2. | nalažite |
glagolski prilog prošli | |
nalagavši | |
glagolski pridjev aktivni | |
nalagao, nalagala, nalagalo | |
nalagali, nalagale, nalagala | |
glagolski pridjev pasivni | |
nalagan, nalagana, nalagano | |
nalagani, nalagane, nalagana |