najúriti
najúriti (koga, što) svrš. 〈prez. nàjūrīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. nàjūren〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| najuriti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | najurim |
| 2. | najuriš |
| 3. | najuri |
| množina | |
| 1. | najurimo |
| 2. | najurite |
| 3. | najure |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | najurit ću |
| 2. | najurit ćeš |
| 3. | najurit će |
| množina | |
| 1. | najurit ćemo |
| 2. | najurit ćete |
| 3. | najurit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | najurih |
| 2. | najuri |
| 3. | najuri |
| množina | |
| 1. | najurismo |
| 2. | najuriste |
| 3. | najuriše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | najurio sam |
| 2. | najurio si |
| 3. | najurio je |
| množina | |
| 1. | najurili smo |
| 2. | najurili ste |
| 3. | najurili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam najurio |
| 2. | bio si najurio |
| 3. | bio je najurio |
| množina | |
| 1. | bili smo najurili |
| 2. | bili ste najurili |
| 3. | bili su najurili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | najuri |
| množina | |
| 1. | najurimo |
| 2. | najurite |
| glagolski prilog prošli | |
| najurivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| najurio, najurila, najurilo | |
| najurili, najurile, najurila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| najuren, najurena, najureno | |
| najureni, najurene, najurena | |
Definicija
| 1. | nagnati u bijeg, na uzmak ili povlačenje; istjerati, izbaciti, otjerati |
| 2. | razg. otpustiti koga s posla |
Etimologija
✧ na- + v. juriti
