nájmiti
nájmiti (što, koga) svrš. 〈prez. nȃjmīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. nȃjmljen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| najmiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | najmim |
| 2. | najmiš |
| 3. | najmi |
| množina | |
| 1. | najmimo |
| 2. | najmite |
| 3. | najme |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | najmit ću |
| 2. | najmit ćeš |
| 3. | najmit će |
| množina | |
| 1. | najmit ćemo |
| 2. | najmit ćete |
| 3. | najmit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | najmih |
| 2. | najmi |
| 3. | najmi |
| množina | |
| 1. | najmismo |
| 2. | najmiste |
| 3. | najmiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | najmio sam |
| 2. | najmio si |
| 3. | najmio je |
| množina | |
| 1. | najmili smo |
| 2. | najmili ste |
| 3. | najmili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam najmio |
| 2. | bio si najmio |
| 3. | bio je najmio |
| množina | |
| 1. | bili smo najmili |
| 2. | bili ste najmili |
| 3. | bili su najmili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | najmi |
| množina | |
| 1. | najmimo |
| 2. | najmite |
| glagolski prilog prošli | |
| najmivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| najmio, najmila, najmilo | |
| najmili, najmile, najmila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| najmljen, najmljena, najmljeno | |
| najmljeni, najmljene, najmljena | |
Definicija
uzeti u najam; unajmiti
Etimologija
✧ vidi nájam
