namámiti
namámiti (koga, što) svrš. 〈prez. nàmāmīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. nàmāmljen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| namamiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | namamim |
| 2. | namamiš |
| 3. | namami |
| množina | |
| 1. | namamimo |
| 2. | namamite |
| 3. | namame |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | namamit ću |
| 2. | namamit ćeš |
| 3. | namamit će |
| množina | |
| 1. | namamit ćemo |
| 2. | namamit ćete |
| 3. | namamit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | namamih |
| 2. | namami |
| 3. | namami |
| množina | |
| 1. | namamismo |
| 2. | namamiste |
| 3. | namamiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | namamio sam |
| 2. | namamio si |
| 3. | namamio je |
| množina | |
| 1. | namamili smo |
| 2. | namamili ste |
| 3. | namamili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam namamio |
| 2. | bio si namamio |
| 3. | bio je namamio |
| množina | |
| 1. | bili smo namamili |
| 2. | bili ste namamili |
| 3. | bili su namamili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | namami |
| množina | |
| 1. | namamimo |
| 2. | namamite |
| glagolski prilog prošli | |
| namamivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| namamio, namamila, namamilo | |
| namamili, namamile, namamila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| namamljen, namamljena, namamljeno | |
| namamljeni, namamljene, namamljena | |
Definicija
| 1. | uspjeti privući mamljenjem ili mamcem; domamiti |
| 2. | pren. privući koga; navabiti |
Etimologija
✧ na- + v. mamiti
