nàmjeriti se
nàmjeriti se svrš. 〈prez. -īm se, pril. pr. -īvši se, prid. rad. nàmjerio se〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| namjeriti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | namjerim |
| 2. | namjeriš |
| 3. | namjeri |
| množina | |
| 1. | namjerimo |
| 2. | namjerite |
| 3. | namjere |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | namjerit ću |
| 2. | namjerit ćeš |
| 3. | namjerit će |
| množina | |
| 1. | namjerit ćemo |
| 2. | namjerit ćete |
| 3. | namjerit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | namjerih |
| 2. | namjeri |
| 3. | namjeri |
| množina | |
| 1. | namjerismo |
| 2. | namjeriste |
| 3. | namjeriše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | namjerio sam |
| 2. | namjerio si |
| 3. | namjerio je |
| množina | |
| 1. | namjerili smo |
| 2. | namjerili ste |
| 3. | namjerili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam namjerio |
| 2. | bio si namjerio |
| 3. | bio je namjerio |
| množina | |
| 1. | bili smo namjerili |
| 2. | bili ste namjerili |
| 3. | bili su namjerili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | namjeri |
| množina | |
| 1. | namjerimo |
| 2. | namjerite |
| glagolski prilog prošli | |
| namjerivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| namjerio, namjerila, namjerilo | |
| namjerili, namjerile, namjerila | |
Definicija
| 1. | naići na koga ili što; sastati, susresti |
| 2. | suočiti se (s kim), sukobiti se [namjeriti se na lakog protivnika] |
Etimologija
✧ v. namjera
