lèksēm
lèksēm m 〈G lekséma〉
jednina | |
---|---|
N | leksem |
G | leksema |
D | leksemu |
A | leksem |
V | lekseme |
L | leksemu |
I | leksemom |
množina | |
N | leksemi |
G | leksema |
D | leksemima |
A | lekseme |
V | leksemi |
L | leksemima |
I | leksemima |
1. | riječ kao strukturna činjenica nekog jezika [kuće + vlasnik ← kućevlasnik] |
2. | dio riječi koji nosi njezino osnovno značenje, najmanja leksička jezična jedinica ili morfem [stan u riječima stanar, stanovati, stanovnik, stanovnici] |