reflektírati
reflektírati dv. 〈prez. reflèktīrām, pril. sad. -ajūći, pril. pr. -āvši, gl. im. -ānje〉
Dv. | |
---|---|
infinitiv | |
reflektirati | |
prezent | |
jednina | |
1. | reflektiram |
2. | reflektiraš |
3. | reflektira |
množina | |
1. | reflektiramo |
2. | reflektirate |
3. | reflektiraju |
futur | |
jednina | |
1. | reflektirat ću |
2. | reflektirat ćeš |
3. | reflektirat će |
množina | |
1. | reflektirat ćemo |
2. | reflektirat ćete |
3. | reflektirat će |
imperfekt | |
jednina | |
1. | reflektirah |
2. | reflektiraše |
3. | reflektiraše |
množina | |
1. | reflektirasmo |
2. | reflektiraste |
3. | reflektirahu |
aorist | |
jednina | |
1. | reflektirah |
2. | |
3. | |
množina | |
1. | |
2. | |
3. | |
perfekt | |
jednina | |
1. | reflektirao sam |
2. | reflektirao si |
3. | reflektirao je |
množina | |
1. | reflektirali smo |
2. | reflektirali ste |
3. | reflektirali su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam reflektirao |
2. | bio si reflektirao |
3. | bio je reflektirao |
množina | |
1. | bili smo reflektirali |
2. | bili ste reflektirali |
3. | bili su reflektirali |
imperativ | |
jednina | |
2. | reflektiraj |
množina | |
1. | reflektirajmo |
2. | reflektirajte |
glagolski prilog sadašnji | |
reflektirajući | |
glagolski prilog prošli | |
reflektiravši | |
glagolski pridjev aktivni | |
reflektirao, reflektirala, reflektiralo | |
reflektirali, reflektirale, reflektirala | |
glagolski pridjev pasivni | |
reflektiran, reflektirana, reflektirano | |
reflektirani, reflektirane, reflektirana |
1. | (što, se) a. odbiti/odbijati, odraziti/odražavati (svjetlost, elektromagnetske valove) b. biti/bivati, postati/postajati odraz, biti slika čega |
2. | (na što, na koga) položiti/polagati pravo na što, željeti što postići |
3. | (se) doći/dolaziti do izražaja u nekoj popratnoj pojavi; odražavati se |