prolòmiti
prolòmiti svrš. 〈prez. pròlomīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. pròlomljen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| prolomiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | prolomim |
| 2. | prolomiš |
| 3. | prolomi |
| množina | |
| 1. | prolomimo |
| 2. | prolomite |
| 3. | prolome |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | prolomit ću |
| 2. | prolomit ćeš |
| 3. | prolomit će |
| množina | |
| 1. | prolomit ćemo |
| 2. | prolomit ćete |
| 3. | prolomit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | prolomih |
| 2. | prolomi |
| 3. | prolomi |
| množina | |
| 1. | prolomismo |
| 2. | prolomiste |
| 3. | prolomiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | prolomio sam |
| 2. | prolomio si |
| 3. | prolomio je |
| množina | |
| 1. | prolomili smo |
| 2. | prolomili ste |
| 3. | prolomili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam prolomio |
| 2. | bio si prolomio |
| 3. | bio je prolomio |
| množina | |
| 1. | bili smo prolomili |
| 2. | bili ste prolomili |
| 3. | bili su prolomili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | prolomi |
| množina | |
| 1. | prolomimo |
| 2. | prolomite |
| glagolski prilog prošli | |
| prolomivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| prolomio, prolomila, prolomilo | |
| prolomili, prolomile, prolomila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| prolomljen, prolomljena, prolomljeno | |
| prolomljeni, prolomljene, prolomljena | |
Definicija
| 1. | (što) rij. a. lomeći provaliti, udarom razbiti na komade b. lomeći silom načiniti prolaz, prokrčiti put |
| 2. | (što) pren. visokim, jakim zvukom narušiti tišinu |
| 3. | (se) rij. a. lomeći se pasti, survati se, pretvoriti se u ruševinu b. odjeknuti silnom snagom; razlegnuti se c. rasprsnuti se, eksplodirati |
