pròbaviti
pròbaviti (što) svrš. 〈prez. -īm, pril. pr. -īvši, prid. trp. pròbavljen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| probaviti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | probavim |
| 2. | probaviš |
| 3. | probavi |
| množina | |
| 1. | probavimo |
| 2. | probavite |
| 3. | probave |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | probavit ću |
| 2. | probavit ćeš |
| 3. | probavit će |
| množina | |
| 1. | probavit ćemo |
| 2. | probavit ćete |
| 3. | probavit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | probavih |
| 2. | probavi |
| 3. | probavi |
| množina | |
| 1. | probavismo |
| 2. | probaviste |
| 3. | probaviše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | probavio sam |
| 2. | probavio si |
| 3. | probavio je |
| množina | |
| 1. | probavili smo |
| 2. | probavili ste |
| 3. | probavili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam probavio |
| 2. | bio si probavio |
| 3. | bio je probavio |
| množina | |
| 1. | bili smo probavili |
| 2. | bili ste probavili |
| 3. | bili su probavili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | probavi |
| množina | |
| 1. | probavimo |
| 2. | probavite |
| glagolski prilog prošli | |
| probavivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| probavio, probavila, probavilo | |
| probavili, probavile, probavila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| probavljen, probavljena, probavljeno | |
| probavljeni, probavljene, probavljena | |
Definicija
| 1. | iskoristiti hranu probavom |
| 2. | pren. prihvatiti neku, ob. neugodnu činjenicu |
Etimologija
✧ vidi prȍbava
