progúrati
progúrati (, koga, što, se) svrš. 〈prez. prògūrām (se), pril. pr. -āvši (se), prid. trp. prògūrān〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| progurati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | proguram |
| 2. | proguraš |
| 3. | progura |
| množina | |
| 1. | proguramo |
| 2. | progurate |
| 3. | proguraju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | progurat ću |
| 2. | progurat ćeš |
| 3. | progurat će |
| množina | |
| 1. | progurat ćemo |
| 2. | progurat ćete |
| 3. | progurat će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | progurah |
| 2. | progura |
| 3. | progura |
| množina | |
| 1. | progurasmo |
| 2. | proguraste |
| 3. | proguraše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | progurao sam |
| 2. | progurao si |
| 3. | progurao je |
| množina | |
| 1. | progurali smo |
| 2. | progurali ste |
| 3. | progurali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam progurao |
| 2. | bio si progurao |
| 3. | bio je progurao |
| množina | |
| 1. | bili smo progurali |
| 2. | bili ste progurali |
| 3. | bili su progurali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | proguraj |
| množina | |
| 1. | progurajmo |
| 2. | progurajte |
| glagolski prilog prošli | |
| proguravši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| progurao, progurala, proguralo | |
| progurali, progurale, progurala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| proguran, progurana, progurano | |
| progurani, progurane, progurana | |
Definicija
| 1. | (koga, što) a. gurajući pokrenuti, proturiti kroza što b. pren. ubrzati ostvarenje, rješenje čega |
| 2. | () pren. proživjeti mučno, uz teškoće [progurati rat] |
| 3. | (se) pren. a. dospjeti, stići guranjem na željeno mjesto b. probiti se u borbi za društveni položaj, u karijeri, boljem mjestu u službi i sl. |
Etimologija
✧ pro-4 + v. gurati
