proklíziti
proklíziti () svrš. 〈prez. pròklīzīm, pril. pr. -īvši, prid. rad. proklízio/proklízila ž〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| prokliziti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | proklizim |
| 2. | prokliziš |
| 3. | proklizi |
| množina | |
| 1. | proklizimo |
| 2. | proklizite |
| 3. | proklize |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | proklizit ću |
| 2. | proklizit ćeš |
| 3. | proklizit će |
| množina | |
| 1. | proklizit ćemo |
| 2. | proklizit ćete |
| 3. | proklizit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | proklizih |
| 2. | proklizi |
| 3. | proklizi |
| množina | |
| 1. | proklizismo |
| 2. | prokliziste |
| 3. | prokliziše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | proklizio sam |
| 2. | proklizio si |
| 3. | proklizio je |
| množina | |
| 1. | proklizili smo |
| 2. | proklizili ste |
| 3. | proklizili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam proklizio |
| 2. | bio si proklizio |
| 3. | bio je proklizio |
| množina | |
| 1. | bili smo proklizili |
| 2. | bili ste proklizili |
| 3. | bili su proklizili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | proklizi |
| množina | |
| 1. | proklizimo |
| 2. | proklizite |
| glagolski prilog prošli | |
| proklizivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| proklizio, proklizila, proklizilo | |
| proklizili, proklizile, proklizila | |
Definicija
| 1. | a. klizeći proći kroza što, između čega b. klizati se tijekom gibanja ili rada (o skijama, dijelovima motora i sl.) |
| 2. | pren. razg. neprimjetno proći, proteći (o vremenu) |
Etimologija
✧ pro-4 + v. klizati
