prònjušiti
prònjušiti (što) svrš. 〈prez. -īm, pril. pr. -īvši, prid. trp. pònjušen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| pronjušiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | pronjušim |
| 2. | pronjušiš |
| 3. | pronjuši |
| množina | |
| 1. | pronjušimo |
| 2. | pronjušite |
| 3. | pronjuše |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | pronjušit ću |
| 2. | pronjušit ćeš |
| 3. | pronjušit će |
| množina | |
| 1. | pronjušit ćemo |
| 2. | pronjušit ćete |
| 3. | pronjušit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | pronjuših |
| 2. | pronjuši |
| 3. | pronjuši |
| množina | |
| 1. | pronjušismo |
| 2. | pronjušiste |
| 3. | pronjušiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | pronjušio sam |
| 2. | pronjušio si |
| 3. | pronjušio je |
| množina | |
| 1. | pronjušili smo |
| 2. | pronjušili ste |
| 3. | pronjušili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam pronjušio |
| 2. | bio si pronjušio |
| 3. | bio je pronjušio |
| množina | |
| 1. | bili smo pronjušili |
| 2. | bili ste pronjušili |
| 3. | bili su pronjušili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | pronjuši |
| množina | |
| 1. | pronjušimo |
| 2. | pronjušite |
| glagolski prilog prošli | |
| pronjušivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| pronjušio, pronjušila, pronjušilo | |
| pronjušili, pronjušile, pronjušila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| pronjušen, pronjušena, pronjušeno | |
| pronjušeni, pronjušene, pronjušena | |
Definicija
| 1. | njušenjem istražiti, usp. njušiti |
| 2. | pren. razg. uspjeti što saznati, uspjeti shvatiti što (kako radi, kako funkcionira ili djeluje, kakve su prilike ili kakva je situacija) |
