pròturiti
pròturiti (što) svrš. 〈prez. pròturīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. pròturen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| proturiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | proturim |
| 2. | proturiš |
| 3. | proturi |
| množina | |
| 1. | proturimo |
| 2. | proturite |
| 3. | proture |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | proturit ću |
| 2. | proturit ćeš |
| 3. | proturit će |
| množina | |
| 1. | proturit ćemo |
| 2. | proturit ćete |
| 3. | proturit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | proturih |
| 2. | proturi |
| 3. | proturi |
| množina | |
| 1. | proturismo |
| 2. | proturiste |
| 3. | proturiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | proturio sam |
| 2. | proturio si |
| 3. | proturio je |
| množina | |
| 1. | proturili smo |
| 2. | proturili ste |
| 3. | proturili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam proturio |
| 2. | bio si proturio |
| 3. | bio je proturio |
| množina | |
| 1. | bili smo proturili |
| 2. | bili ste proturili |
| 3. | bili su proturili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | proturi |
| množina | |
| 1. | proturimo |
| 2. | proturite |
| glagolski prilog prošli | |
| proturivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| proturio, proturila, proturilo | |
| proturili, proturile, proturila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| proturen, proturena, protureno | |
| protureni, proturene, proturena | |
Definicija
| 1. | a. učiniti da iziđe na drugu stranu kroza što užih stijenki, manjeg otvora i sl.; progurati, provući, protjerati b. staviti izvan kakva tijesnog otvora, kroz rupu i sl. [proturiti glavu kroz prozor; proturiti prst] |
| 2. | pren. pejor. a. raznim radnjama progurati koga/što [proturiti ideju] b. podmetnuti [proturiti lažnu novčanicu; proturiti vijest; proturiti klevetu], usp. proturati |
Etimologija
✧ pro-4 + v. turiti
