puckètati
puckètati () nesvrš. 〈prez. -ām, pril. sad. -ajūći, gl. im. -ānje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| pucketati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | pucketam |
| 2. | pucketaš |
| 3. | pucketa |
| množina | |
| 1. | pucketamo |
| 2. | pucketate |
| 3. | pucketaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | pucketat ću |
| 2. | pucketat ćeš |
| 3. | pucketat će |
| množina | |
| 1. | pucketat ćemo |
| 2. | pucketat ćete |
| 3. | pucketat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | pucketah |
| 2. | pucketaše |
| 3. | pucketaše |
| množina | |
| 1. | pucketasmo |
| 2. | pucketaste |
| 3. | pucketahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | pucketao sam |
| 2. | pucketao si |
| 3. | pucketao je |
| množina | |
| 1. | pucketali smo |
| 2. | pucketali ste |
| 3. | pucketali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam pucketao |
| 2. | bio si pucketao |
| 3. | bio je pucketao |
| množina | |
| 1. | bili smo pucketali |
| 2. | bili ste pucketali |
| 3. | bili su pucketali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | pucketaj |
| množina | |
| 1. | pucketajmo |
| 2. | pucketajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| pucketajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| pucketao, pucketala, pucketalo | |
| pucketali, pucketale, pucketala | |
Definicija
| 1. | proizvoditi umjereno jak zvuk pri izgaranju suhoga drva na vatri |
| 2. | a. često pucati slabim zvukom (dječjim pištoljem kao igračkom i sl.) b. proizvoditi zvuk raspucavanja, ob. pod pritiskom [led pucketa pod nogama] c. proizvoditi sličan zvuk [pucketati bičem] |
Etimologija
✧ vidi pȕknuti
