srubljívati
srubljívati (što) nesvrš. 〈prez. srùbljujēm, pril. sad. srùbljujūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| srubljivati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | srubljujem |
| 2. | srubljuješ |
| 3. | srubljuje |
| množina | |
| 1. | srubljujemo |
| 2. | srubljujete |
| 3. | srubljuju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | srubljivat ću |
| 2. | srubljivat ćeš |
| 3. | srubljivat će |
| množina | |
| 1. | srubljivat ćemo |
| 2. | srubljivat ćete |
| 3. | srubljivat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | srubljivah |
| 2. | srubljivaše |
| 3. | srubljivaše |
| množina | |
| 1. | srubljivasmo |
| 2. | srubljivaste |
| 3. | srubljivahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | srubljivao sam |
| 2. | srubljivao si |
| 3. | srubljivao je |
| množina | |
| 1. | srubljivali smo |
| 2. | srubljivali ste |
| 3. | srubljivali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam srubljivao |
| 2. | bio si srubljivao |
| 3. | bio je srubljivao |
| množina | |
| 1. | bili smo srubljivali |
| 2. | bili ste srubljivali |
| 3. | bili su srubljivali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | srubljuj |
| množina | |
| 1. | srubljujmo |
| 2. | srubljujte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| srubljujući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| srubljivao, srubljivala, srubljivalo | |
| srubljivali, srubljivale, srubljivala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| srubljivan, srubljivana, srubljivano | |
| srubljivani, srubljivane, srubljivana | |
Etimologija
✧ vidi srúbiti
