strȁtiti
strȁtiti (strȁćiti rij.) (što) svrš. 〈prez. -īm, pril. pr. -īvši, prid. trp. strȁćen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| straćiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | straćim |
| 2. | straćiš |
| 3. | straći |
| množina | |
| 1. | straćimo |
| 2. | straćite |
| 3. | straće |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | straćit ću |
| 2. | straćit ćeš |
| 3. | straćit će |
| množina | |
| 1. | straćit ćemo |
| 2. | straćit ćete |
| 3. | straćit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | straćih |
| 2. | straći |
| 3. | straći |
| množina | |
| 1. | straćismo |
| 2. | straćiste |
| 3. | straćiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | straćio sam |
| 2. | straćio si |
| 3. | straćio je |
| množina | |
| 1. | straćili smo |
| 2. | straćili ste |
| 3. | straćili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam straćio |
| 2. | bio si straćio |
| 3. | bio je straćio |
| množina | |
| 1. | bili smo straćili |
| 2. | bili ste straćili |
| 3. | bili su straćili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | straći |
| množina | |
| 1. | straćimo |
| 2. | straćite |
| glagolski prilog prošli | |
| straćivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| straćio, straćila, straćilo | |
| straćili, straćile, straćila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| straćen, straćena, straćeno | |
| straćeni, straćene, straćena | |
Definicija
uludo potrošiti novac ili vrijeme
Etimologija
✧ s (a)- + v. tratiti
