sunovrátiti
sunovrátiti (se) svrš. 〈prez. sunòvrātīm (se), pril. pr. -īvši (se), prid. trp. sunòvrāćen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| sunovratiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | sunovratim |
| 2. | sunovratiš |
| 3. | sunovrati |
| množina | |
| 1. | sunovratimo |
| 2. | sunovratite |
| 3. | sunovrate |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | sunovratit ću |
| 2. | sunovratit ćeš |
| 3. | sunovratit će |
| množina | |
| 1. | sunovratit ćemo |
| 2. | sunovratit ćete |
| 3. | sunovratit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | sunovratih |
| 2. | sunovrati |
| 3. | sunovrati |
| množina | |
| 1. | sunovratismo |
| 2. | sunovratiste |
| 3. | sunovratiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | sunovratio sam |
| 2. | sunovratio si |
| 3. | sunovratio je |
| množina | |
| 1. | sunovratili smo |
| 2. | sunovratili ste |
| 3. | sunovratili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam sunovratio |
| 2. | bio si sunovratio |
| 3. | bio je sunovratio |
| množina | |
| 1. | bili smo sunovratili |
| 2. | bili ste sunovratili |
| 3. | bili su sunovratili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | sunovrati |
| množina | |
| 1. | sunovratimo |
| 2. | sunovratite |
| glagolski prilog prošli | |
| sunovrativši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| sunovratio, sunovratila, sunovratilo | |
| sunovratili, sunovratile, sunovratila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| sunovraćen, sunovraćena, sunovraćeno | |
| sunovraćeni, sunovraćene, sunovraćena | |
Definicija
| 1. | (koga) baciti u veliku dubinu; strmoglaviti |
| 2. | (se) a. baciti se, skočiti u veliku dubinu; strmoglaviti se b. pren. naglo dospjeti u loše, propalo stanje [sunovratiti se u bijedu] |
Etimologija
✧ vidi sȕnovrāt2
