strováliti
strováliti svrš. 〈prez. stròvālīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. stròvāljen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| strovaliti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | strovalim |
| 2. | strovališ |
| 3. | strovali |
| množina | |
| 1. | strovalimo |
| 2. | strovalite |
| 3. | strovale |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | strovalit ću |
| 2. | strovalit ćeš |
| 3. | strovalit će |
| množina | |
| 1. | strovalit ćemo |
| 2. | strovalit ćete |
| 3. | strovalit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | strovalih |
| 2. | strovali |
| 3. | strovali |
| množina | |
| 1. | strovalismo |
| 2. | strovaliste |
| 3. | strovališe |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | strovalio sam |
| 2. | strovalio si |
| 3. | strovalio je |
| množina | |
| 1. | strovalili smo |
| 2. | strovalili ste |
| 3. | strovalili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam strovalio |
| 2. | bio si strovalio |
| 3. | bio je strovalio |
| množina | |
| 1. | bili smo strovalili |
| 2. | bili ste strovalili |
| 3. | bili su strovalili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | strovali |
| množina | |
| 1. | strovalimo |
| 2. | strovalite |
| glagolski prilog prošli | |
| strovalivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| strovalio, strovalila, strovalilo | |
| strovalili, strovalile, strovalila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| strovaljen, strovaljena, strovaljeno | |
| strovaljeni, strovaljene, strovaljena | |
Definicija
| 1. | ekspr. (što) nemarno sa sebe spustiti teret |
| 2. | (se) pasti svom težinom i punom dužinom (o onome što je učvršćeno ili izlazi iz osnove); oboriti se [stup se strovalio] |
