šȉktati
šȉktati () nesvrš. 〈prez. šȉkćēm, pril. sad. šȉkćūći, gl. im. -ānje〉,
Nesvršeni | |
---|---|
infinitiv | |
šiktati | |
prezent | |
jednina | |
1. | šikćem |
2. | šikćeš |
3. | šikće |
množina | |
1. | šikćemo |
2. | šikćete |
3. | šikću |
futur | |
jednina | |
1. | šiktat ću |
2. | šiktat ćeš |
3. | šiktat će |
množina | |
1. | šiktat ćemo |
2. | šiktat ćete |
3. | šiktat će |
imperfekt | |
jednina | |
1. | šiktah |
2. | šiktaše |
3. | šiktaše |
množina | |
1. | šiktasmo |
2. | šiktaste |
3. | šiktahu |
perfekt | |
jednina | |
1. | šiktao sam |
2. | šiktao si |
3. | šiktao je |
množina | |
1. | šiktali smo |
2. | šiktali ste |
3. | šiktali su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam šiktao |
2. | bio si šiktao |
3. | bio je šiktao |
množina | |
1. | bili smo šiktali |
2. | bili ste šiktali |
3. | bili su šiktali |
imperativ | |
jednina | |
2. | šikći |
množina | |
1. | šikćimo |
2. | šikćite |
glagolski prilog sadašnji | |
šikćući | |
glagolski pridjev aktivni | |
šiktao, šiktala, šiktalo | |
šiktali, šiktale, šiktala |