štȅtiti
štȅtiti nesvrš. 〈prez. -īm, pril. sad. štȅtēći, gl. im. štȅćēnje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| štetiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | štetim |
| 2. | štetiš |
| 3. | šteti |
| množina | |
| 1. | štetimo |
| 2. | štetite |
| 3. | štete |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | štetit ću |
| 2. | štetit ćeš |
| 3. | štetit će |
| množina | |
| 1. | štetit ćemo |
| 2. | štetit ćete |
| 3. | štetit će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | štećah |
| 2. | štećaše |
| 3. | štećaše |
| množina | |
| 1. | štećasmo |
| 2. | štećaste |
| 3. | štećahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | štetio sam |
| 2. | štetio si |
| 3. | štetio je |
| množina | |
| 1. | štetili smo |
| 2. | štetili ste |
| 3. | štetili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam štetio |
| 2. | bio si štetio |
| 3. | bio je štetio |
| množina | |
| 1. | bili smo štetili |
| 2. | bili ste štetili |
| 3. | bili su štetili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | šteti |
| množina | |
| 1. | štetimo |
| 2. | štetite |
| glagolski prilog sadašnji | |
| šteteći | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| štetio, štetila, štetilo | |
| štetili, štetile, štetila | |
Definicija
| 1. | (komu, čemu) nanositi štetu, biti štetan [štetiti usjevima] |
| 2. | (što) činiti kakvu štetu [štetiti podove] |
Etimologija
✧ vidi štȅta
