šȕtati
šȕtati nesvrš. 〈prez. -ām, pril. sad. -ajūći, gl. im. -ānje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| šutati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | šutam |
| 2. | šutaš |
| 3. | šuta |
| množina | |
| 1. | šutamo |
| 2. | šutate |
| 3. | šutaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | šutat ću |
| 2. | šutat ćeš |
| 3. | šutat će |
| množina | |
| 1. | šutat ćemo |
| 2. | šutat ćete |
| 3. | šutat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | šutah |
| 2. | šutaše |
| 3. | šutaše |
| množina | |
| 1. | šutasmo |
| 2. | šutaste |
| 3. | šutahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | šutao sam |
| 2. | šutao si |
| 3. | šutao je |
| množina | |
| 1. | šutali smo |
| 2. | šutali ste |
| 3. | šutali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam šutao |
| 2. | bio si šutao |
| 3. | bio je šutao |
| množina | |
| 1. | bili smo šutali |
| 2. | bili ste šutali |
| 3. | bili su šutali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | šutaj |
| množina | |
| 1. | šutajmo |
| 2. | šutajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| šutajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| šutao, šutala, šutalo | |
| šutali, šutale, šutala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| šutan, šutana, šutano | |
| šutani, šutane, šutana | |
Definicija
reg.
| 1. | nogom udariti i odbaciti do željene daljine, gurati nogom pred sobom (npr. manji kamen i sl. predmet svakih nekoliko koraka u hodu) |
| 2. | (koga) pren. loše i podcjenjivački postupati s kim, prebacivati ga s jedne dužnosti na drugu, premještati ga na razna mjesta i u razne okolnosti; potrkivati (koga) |
Etimologija
✧ vidi šȕt2
