afinìtēt
afinìtēt m 〈G afinitéta〉
Izvedeni oblici
| jednina | |
|---|---|
| N | afinitet |
| G | afiniteta |
| D | afinitetu |
| A | afinitet |
| V | afinitete |
| L | afinitetu |
| I | afinitetom |
| množina | |
| N | afiniteti |
| G | afiniteta |
| D | afinitetima |
| A | afinitete |
| V | afiniteti |
| L | afinitetima |
| I | afinitetima |
Definicija
| 1. | razg. a. (za što) privlačnost ili sklonost koju tko osjeća prema nekom predmetu istraživanja, poslu, umjetnosti itd. [imati/nemati afiniteta za umjetnost/prema umjetnosti] b. međusobna privlačnost dviju osoba [osjećati afinitet (za koga)]; srodnost |
| 2. | () (+ potenc.) term. sila privlačenja ili spajanja |
| 3. | () kem. a. sklonost pojedinih tvari prema ulaženju u određene reakcije [međusobni afinitet] b. svojstvo atoma da stvori kemijsku vezu s drugim atomima [elektronski afinitet] c. veličina koja opisuje termodinamičku sklonost prema reakciji (negativna reakcijska Gibbsova energija) |
Etimologija
✧ njem. Affinität ← fr. affinité ← lat. affinitas: srođivanje putem braka
