smíriti
smíriti svrš. 〈prez. smȋrīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. smȋren〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| smiriti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | smirim |
| 2. | smiriš |
| 3. | smiri |
| množina | |
| 1. | smirimo |
| 2. | smirite |
| 3. | smire |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | smirit ću |
| 2. | smirit ćeš |
| 3. | smirit će |
| množina | |
| 1. | smirit ćemo |
| 2. | smirit ćete |
| 3. | smirit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | smirih |
| 2. | smiri |
| 3. | smiri |
| množina | |
| 1. | smirismo |
| 2. | smiriste |
| 3. | smiriše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | smirio sam |
| 2. | smirio si |
| 3. | smirio je |
| množina | |
| 1. | smirili smo |
| 2. | smirili ste |
| 3. | smirili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam smirio |
| 2. | bio si smirio |
| 3. | bio je smirio |
| množina | |
| 1. | bili smo smirili |
| 2. | bili ste smirili |
| 3. | bili su smirili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | smiri |
| množina | |
| 1. | smirimo |
| 2. | smirite |
| glagolski prilog prošli | |
| smirivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| smirio, smirila, smirilo | |
| smirili, smirile, smirila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| smiren, smirena, smireno | |
| smireni, smirene, smirena | |
Definicija
| 1. | (koga) učiniti da tko bude miran; umiriti |
| 2. | (što) utišati, ublažiti [smiriti bol] |
| 3. | (se) doći u stanje smirenosti; umiriti se, primiriti se |
Etimologija
✧ s (a)- + v. mir
