high
high (izg. hȃj) prid. i pril.
Definicija
| 1. | visok, usp. hȃj2 (I) |
| 2. | žarg. koji je u uznesenom stanju (ob. ovisnici o drogi) |
Sintagma
∆ high-end (izg. high ȅnd) žarg. koji se odnosi na vrhunske proizvode ili usluge, one koji su vrhunske kakvoće i obično visokih cijena; vrhunski;
high fidelity (izg. high fìdeliti) tehn. originalu vjerna kvaliteta zvuka u snimanju ploča i izrađivanju elektroničkih aparata, usp. hi fi (I);
high life (izg. high lȃjf) život na visokoj nozi;
high society (izg. high sosàjeti) visoko društvo, gornja klasa, elita, elitno društvo, usp. džet set, v. džet2 Δ;
high tech (izg. high tȅh) tehn. 1. visoka tehnologija, predmeti visoke tehnologije 2. sofisticirani uređaji i strojevi koji u velikoj mjeri uključuju najnovija tehnološka i informatička dostignuća 3. stil u dizajnu ili unutrašnjoj dekoraciji koji se koristi predmetima što se obično upotrebljavaju u tvornicama, skladištima, industriji i sl.
high fidelity (izg. high fìdeliti) tehn. originalu vjerna kvaliteta zvuka u snimanju ploča i izrađivanju elektroničkih aparata, usp. hi fi (I);
high life (izg. high lȃjf) život na visokoj nozi;
high society (izg. high sosàjeti) visoko društvo, gornja klasa, elita, elitno društvo, usp. džet set, v. džet2 Δ;
high tech (izg. high tȅh) tehn. 1. visoka tehnologija, predmeti visoke tehnologije 2. sofisticirani uređaji i strojevi koji u velikoj mjeri uključuju najnovija tehnološka i informatička dostignuća 3. stil u dizajnu ili unutrašnjoj dekoraciji koji se koristi predmetima što se obično upotrebljavaju u tvornicama, skladištima, industriji i sl.
Etimologija
✧ engl.
