zabúšiti
zabúšiti (se) svrš. 〈prez. zàbūšīm (se), pril. pr. -īvši (se), prid. trp. zàbūšen〉
Svršeni | |
---|---|
infinitiv | |
zabušiti | |
prezent | |
jednina | |
1. | zabušim |
2. | zabušiš |
3. | zabuši |
množina | |
1. | zabušimo |
2. | zabušite |
3. | zabuše |
futur | |
jednina | |
1. | zabušit ću |
2. | zabušit ćeš |
3. | zabušit će |
množina | |
1. | zabušit ćemo |
2. | zabušit ćete |
3. | zabušit će |
aorist | |
jednina | |
1. | zabuših |
2. | zabuši |
3. | zabuši |
množina | |
1. | zabušismo |
2. | zabušiste |
3. | zabušiše |
perfekt | |
jednina | |
1. | zabušio sam |
2. | zabušio si |
3. | zabušio je |
množina | |
1. | zabušili smo |
2. | zabušili ste |
3. | zabušili su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam zabušio |
2. | bio si zabušio |
3. | bio je zabušio |
množina | |
1. | bili smo zabušili |
2. | bili ste zabušili |
3. | bili su zabušili |
imperativ | |
jednina | |
2. | zabuši |
množina | |
1. | zabušimo |
2. | zabušite |
glagolski prilog prošli | |
zabušivši | |
glagolski pridjev aktivni | |
zabušio, zabušila, zabušilo | |
zabušili, zabušile, zabušila |
1. | (se) razg. zabiti se, zaletjeti se, usp. zabubati se |
2. | (, što), v. zabušavati |