zbúniti
zbúniti (se) svrš. 〈prez. zbẉnīm (se), pril. pr. -īvši (se), prid. trp. zbẉnjen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| zbuniti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | zbunim |
| 2. | zbuniš |
| 3. | zbuni |
| množina | |
| 1. | zbunimo |
| 2. | zbunite |
| 3. | zbune |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | zbunit ću |
| 2. | zbunit ćeš |
| 3. | zbunit će |
| množina | |
| 1. | zbunit ćemo |
| 2. | zbunit ćete |
| 3. | zbunit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | zbunih |
| 2. | zbuni |
| 3. | zbuni |
| množina | |
| 1. | zbunismo |
| 2. | zbuniste |
| 3. | zbuniše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | zbunio sam |
| 2. | zbunio si |
| 3. | zbunio je |
| množina | |
| 1. | zbunili smo |
| 2. | zbunili ste |
| 3. | zbunili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam zbunio |
| 2. | bio si zbunio |
| 3. | bio je zbunio |
| množina | |
| 1. | bili smo zbunili |
| 2. | bili ste zbunili |
| 3. | bili su zbunili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | zbuni |
| množina | |
| 1. | zbunimo |
| 2. | zbunite |
| glagolski prilog prošli | |
| zbunivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| zbunio, zbunila, zbunilo | |
| zbunili, zbunile, zbunila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| zbunjen, zbunjena, zbunjeno | |
| zbunjeni, zbunjene, zbunjena | |
Definicija
| 1. | (koga) dovesti u zabunu; pomutiti, smesti |
| 2. | (se) doći u zabunu; mutiti se, smesti se |
