kovìtlati
kovìtlati (, što, se) nesvrš. 〈prez. -ām, pril. sad. -ajūći, gl. im. -ānje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| kovitlati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | kovitlam |
| 2. | kovitlaš |
| 3. | kovitla |
| množina | |
| 1. | kovitlamo |
| 2. | kovitlate |
| 3. | kovitlaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | kovitlat ću |
| 2. | kovitlat ćeš |
| 3. | kovitlat će |
| množina | |
| 1. | kovitlat ćemo |
| 2. | kovitlat ćete |
| 3. | kovitlat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | kovitlah |
| 2. | kovitlaše |
| 3. | kovitlaše |
| množina | |
| 1. | kovitlasmo |
| 2. | kovitlaste |
| 3. | kovitlahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | kovitlao sam |
| 2. | kovitlao si |
| 3. | kovitlao je |
| množina | |
| 1. | kovitlali smo |
| 2. | kovitlali ste |
| 3. | kovitlali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam kovitlao |
| 2. | bio si kovitlao |
| 3. | bio je kovitlao |
| množina | |
| 1. | bili smo kovitlali |
| 2. | bili ste kovitlali |
| 3. | bili su kovitlali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | kovitlaj |
| množina | |
| 1. | kovitlajmo |
| 2. | kovitlajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| kovitlajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| kovitlao, kovitlala, kovitlalo | |
| kovitlali, kovitlale, kovitlala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| kovitlan, kovitlana, kovitlano | |
| kovitlani, kovitlane, kovitlana | |
Definicija
zračnom strujom vrtjeti snažno u krug, podizati kovitlace; vrtložiti
Etimologija
✧ ≃ rus. kovylját': savijati
