oslòniti se
oslòniti se (na koga, na što) svrš. 〈prez. òslonīm se, pril. pr. -īvši se, prid. trp. òslonjen〉,
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| osloniti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | oslonim |
| 2. | osloniš |
| 3. | osloni |
| množina | |
| 1. | oslonimo |
| 2. | oslonite |
| 3. | oslone |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | oslonit ću |
| 2. | oslonit ćeš |
| 3. | oslonit će |
| množina | |
| 1. | oslonit ćemo |
| 2. | oslonit ćete |
| 3. | oslonit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | oslonih |
| 2. | osloni |
| 3. | osloni |
| množina | |
| 1. | oslonismo |
| 2. | osloniste |
| 3. | osloniše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | oslonio sam |
| 2. | oslonio si |
| 3. | oslonio je |
| množina | |
| 1. | oslonili smo |
| 2. | oslonili ste |
| 3. | oslonili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam oslonio |
| 2. | bio si oslonio |
| 3. | bio je oslonio |
| množina | |
| 1. | bili smo oslonili |
| 2. | bili ste oslonili |
| 3. | bili su oslonili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | osloni |
| množina | |
| 1. | oslonimo |
| 2. | oslonite |
| glagolski prilog prošli | |
| oslonivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| oslonio, oslonila, oslonilo | |
| oslonili, oslonile, oslonila | |
Etimologija
✧ o (b)- + prasl. *sloniti (rus. -slonit'), v. kloniti se
