razuláriti
razuláriti svrš. 〈prez. razùlārīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. razùlāren〉
Svršeni | |
---|---|
infinitiv | |
razulariti | |
prezent | |
jednina | |
1. | razularim |
2. | razulariš |
3. | razulari |
množina | |
1. | razularimo |
2. | razularite |
3. | razulare |
futur | |
jednina | |
1. | razularit ću |
2. | razularit ćeš |
3. | razularit će |
množina | |
1. | razularit ćemo |
2. | razularit ćete |
3. | razularit će |
aorist | |
jednina | |
1. | razularih |
2. | razulari |
3. | razulari |
množina | |
1. | razularismo |
2. | razulariste |
3. | razulariše |
perfekt | |
jednina | |
1. | razulario sam |
2. | razulario si |
3. | razulario je |
množina | |
1. | razularili smo |
2. | razularili ste |
3. | razularili su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam razulario |
2. | bio si razulario |
3. | bio je razulario |
množina | |
1. | bili smo razularili |
2. | bili ste razularili |
3. | bili su razularili |
imperativ | |
jednina | |
2. | razulari |
množina | |
1. | razularimo |
2. | razularite |
glagolski prilog prošli | |
razularivši | |
glagolski pridjev aktivni | |
razulario, razularila, razularilo | |
razularili, razularile, razularila | |
glagolski pridjev pasivni | |
razularen, razularena, razulareno | |
razulareni, razularene, razularena |
1. | osloboditi konja od ulara, skinuti konju ular |
2. | (se) pren. raspustiti se, potpuno se razuzdati, ponašati se divlje i nekulturno |