ràzmisliti
ràzmisliti svrš. 〈prez. -īm, pril. pr. -īvši, prid. rad. ràzmislio〉
Svršeni | |
---|---|
infinitiv | |
razmisliti | |
prezent | |
jednina | |
1. | razmislim |
2. | razmisliš |
3. | razmisli |
množina | |
1. | razmislimo |
2. | razmislite |
3. | razmisle |
futur | |
jednina | |
1. | razmislit ću |
2. | razmislit ćeš |
3. | razmislit će |
množina | |
1. | razmislit ćemo |
2. | razmislit ćete |
3. | razmislit će |
aorist | |
jednina | |
1. | razmislih |
2. | razmisli |
3. | razmisli |
množina | |
1. | razmislismo |
2. | razmisliste |
3. | razmisliše |
perfekt | |
jednina | |
1. | razmislio sam |
2. | razmislio si |
3. | razmislio je |
množina | |
1. | razmislili smo |
2. | razmislili ste |
3. | razmislili su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam razmislio |
2. | bio si razmislio |
3. | bio je razmislio |
množina | |
1. | bili smo razmislili |
2. | bili ste razmislili |
3. | bili su razmislili |
imperativ | |
jednina | |
2. | razmisli |
množina | |
1. | razmislimo |
2. | razmislite |
glagolski prilog prošli | |
razmislivši | |
glagolski pridjev aktivni | |
razmislio, razmislila, razmislilo | |
razmislili, razmislile, razmislila |
1. | () odvagnuti u mislima da bi se donio sud ili izgradilo mišljenje; promisliti |
2. | (što) ocijeniti, razmotriti |