štȋrkati
štȋrkati (što) nesvrš. 〈prez. -ām, pril. sad. -ajūći, gl. im. -ānje〉
Nesvršeni | |
---|---|
infinitiv | |
štirkati | |
prezent | |
jednina | |
1. | štirkam |
2. | štirkaš |
3. | štirka |
množina | |
1. | štirkamo |
2. | štirkate |
3. | štirkaju |
futur | |
jednina | |
1. | štirkat ću |
2. | štirkat ćeš |
3. | štirkat će |
množina | |
1. | štirkat ćemo |
2. | štirkat ćete |
3. | štirkat će |
imperfekt | |
jednina | |
1. | štirkah |
2. | štirkaše |
3. | štirkaše |
množina | |
1. | štirkasmo |
2. | štirkaste |
3. | štirkahu |
perfekt | |
jednina | |
1. | štirkao sam |
2. | štirkao si |
3. | štirkao je |
množina | |
1. | štirkali smo |
2. | štirkali ste |
3. | štirkali su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam štirkao |
2. | bio si štirkao |
3. | bio je štirkao |
množina | |
1. | bili smo štirkali |
2. | bili ste štirkali |
3. | bili su štirkali |
imperativ | |
jednina | |
2. | štirkaj |
množina | |
1. | štirkajmo |
2. | štirkajte |
glagolski prilog sadašnji | |
štirkajući | |
glagolski pridjev aktivni | |
štirkao, štirkala, štirkalo | |
štirkali, štirkale, štirkala | |
glagolski pridjev pasivni | |
štirkan, štirkana, štirkano | |
štirkani, štirkane, štirkana |