ȉmenovati
ȉmenovati dv. 〈prez. -nujēm, pril. sad. -nujūći, pril. pr. -āvši, gl. im. -ānje〉
Izvedeni oblici
| Dv. | |
|---|---|
| infinitiv | |
| imenovati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | imenujem |
| 2. | imenuješ |
| 3. | imenuje |
| množina | |
| 1. | imenujemo |
| 2. | imenujete |
| 3. | imenuju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | imenovat ću |
| 2. | imenovat ćeš |
| 3. | imenovat će |
| množina | |
| 1. | imenovat ćemo |
| 2. | imenovat ćete |
| 3. | imenovat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | imenovah |
| 2. | imenovaše |
| 3. | imenovaše |
| množina | |
| 1. | imenovasmo |
| 2. | imenovaste |
| 3. | imenovahu |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | imenovah |
| 2. | |
| 3. | |
| množina | |
| 1. | |
| 2. | |
| 3. | |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | imenovao sam |
| 2. | imenovao si |
| 3. | imenovao je |
| množina | |
| 1. | imenovali smo |
| 2. | imenovali ste |
| 3. | imenovali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam imenovao |
| 2. | bio si imenovao |
| 3. | bio je imenovao |
| množina | |
| 1. | bili smo imenovali |
| 2. | bili ste imenovali |
| 3. | bili su imenovali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | imenuj |
| množina | |
| 1. | imenujmo |
| 2. | imenujte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| imenujući | |
| glagolski prilog prošli | |
| imenovavši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| imenovao, imenovala, imenovalo | |
| imenovali, imenovale, imenovala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| imenovan, imenovana, imenovano | |
| imenovani, imenovane, imenovana | |
Definicija
| 1. | (koga, što, kako) kazati ime, navesti/navoditi po imenu [imenovati krivca] |
| 2. | (koga, što čime/za što) postaviti/postavljati na dužnost, čast ili položaj [imenovati za ministra] |
Etimologija
✧ vidi ȉme
