ìspratiti
ìspratiti (koga) svrš. 〈prez. -īm, pril. pr. -īvši, prid. trp. ìspraćen〉
Svršeni | |
---|---|
infinitiv | |
ispratiti | |
prezent | |
jednina | |
1. | ispratim |
2. | ispratiš |
3. | isprati |
množina | |
1. | ispratimo |
2. | ispratite |
3. | isprate |
futur | |
jednina | |
1. | ispratit ću |
2. | ispratit ćeš |
3. | ispratit će |
množina | |
1. | ispratit ćemo |
2. | ispratit ćete |
3. | ispratit će |
aorist | |
jednina | |
1. | ispratih |
2. | isprati |
3. | isprati |
množina | |
1. | ispratismo |
2. | ispratiste |
3. | ispratiše |
perfekt | |
jednina | |
1. | ispratio sam |
2. | ispratio si |
3. | ispratio je |
množina | |
1. | ispratili smo |
2. | ispratili ste |
3. | ispratili su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam ispratio |
2. | bio si ispratio |
3. | bio je ispratio |
množina | |
1. | bili smo ispratili |
2. | bili ste ispratili |
3. | bili su ispratili |
imperativ | |
jednina | |
2. | isprati |
množina | |
1. | ispratimo |
2. | ispratite |
glagolski prilog prošli | |
isprativši | |
glagolski pridjev aktivni | |
ispratio, ispratila, ispratilo | |
ispratili, ispratile, ispratila | |
glagolski pridjev pasivni | |
ispraćen, ispraćena, ispraćeno | |
ispraćeni, ispraćene, ispraćena |
1. | a. (do čega) prateći dovesti koga do izlaza, ostati s kim do rastanka b. oprostiti se s pokojnikom |
2. | (što) otpratiti, poslati na propisan način (o robi) |