ìščeznuti
ìščeznuti svrš. 〈prez. ìščeznēm, pril. pr. -zāvši, imp. ìščezni, prid. rad. ìščeznuo/ìščezao/ìščezla ž, gl. im. iščeznúće〉
Svršeni | |
---|---|
infinitiv | |
iščeznuti | |
prezent | |
jednina | |
1. | iščeznem |
2. | iščezneš |
3. | iščezne |
množina | |
1. | iščeznemo |
2. | iščeznete |
3. | iščeznu |
futur | |
jednina | |
1. | iščeznut ću |
2. | iščeznut ćeš |
3. | iščeznut će |
množina | |
1. | iščeznut ćemo |
2. | iščeznut ćete |
3. | iščeznut će |
aorist | |
jednina | |
1. | iščeznuh |
2. | iščeznu |
3. | iščeznu |
množina | |
1. | iščeznusmo |
2. | iščeznuste |
3. | iščeznuše |
perfekt | |
jednina | |
1. | iščeznuo sam |
2. | iščeznuo si |
3. | iščeznuo je |
množina | |
1. | iščeznuli smo |
2. | iščeznuli ste |
3. | iščeznuli su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam iščeznuo |
2. | bio si iščeznuo |
3. | bio je iščeznuo |
množina | |
1. | bili smo iščeznuli |
2. | bili ste iščeznuli |
3. | bili su iščeznuli |
imperativ | |
jednina | |
2. | iščezni |
množina | |
1. | iščeznimo |
2. | iščeznite |
glagolski prilog prošli | |
iščeznuvši | |
glagolski pridjev aktivni | |
iščeznuo, iščeznula, iščeznulo | |
iščeznuli, iščeznule, iščeznula |