čìtluk
čìtluk m 〈N mn -uci〉
Izvedeni oblici
| jednina | |
|---|---|
| N | čitluk |
| G | čitluka |
| D | čitluku |
| A | čitluk |
| V | čitluče |
| L | čitluku |
| I | čitlukom |
| množina | |
| N | čitluci |
| G | čitluka |
| D | čitlucima |
| A | čitluke |
| V | čitluci |
| L | čitlucima |
| I | čitlucima |
Definicija
pov. seoski posjed, poljsko dobro kao vlasništvo spahije, selište na spahijskom imanju za vrijeme Osmanskog Carstva; čifluk
Sintagma
∆ čitluk-sahibija pov. onaj koji na čitluku ubire svoj dio uroda sa zemlje (devetina) i u raznim prilikama, ob. se smatra vlasnikom zemlje i onim koji ima pravo seljacima narediti da mu rade (za razliku od spahije)
Onomastika
♦ pr.: Čìtlak (Ravni kotari)
Etimologija
✧ tur. çiflik, çiftlik
