dȅverbatīv
dȅverbatīv m
Izvedeni oblici
| jednina | |
|---|---|
| N | deverbativ |
| G | deverbativa |
| D | deverbativu |
| A | deverbativ |
| V | deverbative |
| L | deverbativu |
| I | deverbativom |
| množina | |
| N | deverbativi |
| G | deverbativa |
| D | deverbativima |
| A | deverbative |
| V | deverbativi |
| L | deverbativima |
| I | deverbativima |
Definicija
gram. glagol izveden od nekog drugog glagola [skočiti → skakati]; deverbal
Etimologija
✧ de- + lat. verbum: riječ, glagol analogijom prema denominativ
