uglavljívati
uglavljívati (što) nesvrš. 〈prez. uglàvljujēm, pril. sad. uglàvljujūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| uglavljivati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | uglavljujem |
| 2. | uglavljuješ |
| 3. | uglavljuje |
| množina | |
| 1. | uglavljujemo |
| 2. | uglavljujete |
| 3. | uglavljuju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | uglavljivat ću |
| 2. | uglavljivat ćeš |
| 3. | uglavljivat će |
| množina | |
| 1. | uglavljivat ćemo |
| 2. | uglavljivat ćete |
| 3. | uglavljivat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | uglavljivah |
| 2. | uglavljivaše |
| 3. | uglavljivaše |
| množina | |
| 1. | uglavljivasmo |
| 2. | uglavljivaste |
| 3. | uglavljivahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | uglavljivao sam |
| 2. | uglavljivao si |
| 3. | uglavljivao je |
| množina | |
| 1. | uglavljivali smo |
| 2. | uglavljivali ste |
| 3. | uglavljivali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam uglavljivao |
| 2. | bio si uglavljivao |
| 3. | bio je uglavljivao |
| množina | |
| 1. | bili smo uglavljivali |
| 2. | bili ste uglavljivali |
| 3. | bili su uglavljivali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | uglavljuj |
| množina | |
| 1. | uglavljujmo |
| 2. | uglavljujte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| uglavljujući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| uglavljivao, uglavljivala, uglavljivalo | |
| uglavljivali, uglavljivale, uglavljivala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| uglavljivan, uglavljivana, uglavljivano | |
| uglavljivani, uglavljivane, uglavljivana | |
Etimologija
✧ vidi ugláviti
