ùdariti
ùdariti (koga, što) svrš. 〈prez. -īm, pril. pr. -īvši, prid. trp. ùdaren〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| udariti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | udarim |
| 2. | udariš |
| 3. | udari |
| množina | |
| 1. | udarimo |
| 2. | udarite |
| 3. | udare |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | udarit ću |
| 2. | udarit ćeš |
| 3. | udarit će |
| množina | |
| 1. | udarit ćemo |
| 2. | udarit ćete |
| 3. | udarit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | udarih |
| 2. | udari |
| 3. | udari |
| množina | |
| 1. | udarismo |
| 2. | udariste |
| 3. | udariše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | udario sam |
| 2. | udario si |
| 3. | udario je |
| množina | |
| 1. | udarili smo |
| 2. | udarili ste |
| 3. | udarili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam udario |
| 2. | bio si udario |
| 3. | bio je udario |
| množina | |
| 1. | bili smo udarili |
| 2. | bili ste udarili |
| 3. | bili su udarili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | udari |
| množina | |
| 1. | udarimo |
| 2. | udarite |
| glagolski prilog prošli | |
| udarivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| udario, udarila, udarilo | |
| udarili, udarile, udarila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| udaren, udarena, udareno | |
| udareni, udarene, udarena | |
Definicija
| 1. | zadati udarac kome; lupiti, mlatnuti |
| 2. | (čime o što) snažnim zamahom izvršiti sudar jednog tijela s drugim [udariti sjekirom o drvo] |
| 3. | izvršiti oružani napad [udariti na grad]; napasti |
| 4. | krenuti, poći, upraviti hod u nekom smjeru [udariti preko polja] |
| 5. | početi snažno padati; zasuti (o kiši i snijegu); navaliti velikom žestinom [udarila bura] |
| 6. | (uz glagol u infinitivu ili imperativu u zn. radnje u vremenu) dati se na što, navaliti, svim silama što početi raditi [onda oni udarili kupovati sve što stignu; udri kopaj i radi] |
Frazeologija
⃟ koliko udariš dlanom o dlan vrlo brzo, u tren oka;
udarila kosa o kamen našla su se dva žilava protivnika;
udarila mu krv u glavu 1. pocrvenio je od uzbuđenja 2. raspalio se, izgubio kontrolu nad sobom;
udarilo mu u glavu (vlast, slava i sl.) postao je ohol, uobražen;
udario ga grom jako se iznenadio;
udariti cijenu odrediti cijenu (ob. visoku), odmjeriti;
udariti (lupiti) glavom o zid, v. glava ⃟;
udariti brigu na veselje, v. briga ⃟;
udariti na muke podvrgnuti mučenju;
udariti na velika zvona pretjerano razglasiti, razvikati što;
udariti nisko 1. sport u borilačkim sportovima zadati udarac niže od mjesta koje je dopušteno pravilima (ispod pojasa) 2. pren. poslužiti se nečasnim sredstvom prema drugome, postupiti nepošteno;
udariti temelj iskopati, izraditi temelj;
udariti pečat pritisnuti propisan pečat na za to određeno mjesto;
udariti porez (namet) odrediti porez;
udariti u smijeh (u plač itd.) početi se jako smijati (plakati)
udarila kosa o kamen našla su se dva žilava protivnika;
udarila mu krv u glavu 1. pocrvenio je od uzbuđenja 2. raspalio se, izgubio kontrolu nad sobom;
udarilo mu u glavu (vlast, slava i sl.) postao je ohol, uobražen;
udario ga grom jako se iznenadio;
udariti cijenu odrediti cijenu (ob. visoku), odmjeriti;
udariti (lupiti) glavom o zid, v. glava ⃟;
udariti brigu na veselje, v. briga ⃟;
udariti na muke podvrgnuti mučenju;
udariti na velika zvona pretjerano razglasiti, razvikati što;
udariti nisko 1. sport u borilačkim sportovima zadati udarac niže od mjesta koje je dopušteno pravilima (ispod pojasa) 2. pren. poslužiti se nečasnim sredstvom prema drugome, postupiti nepošteno;
udariti temelj iskopati, izraditi temelj;
udariti pečat pritisnuti propisan pečat na za to određeno mjesto;
udariti porez (namet) odrediti porez;
udariti u smijeh (u plač itd.) početi se jako smijati (plakati)
Etimologija
✧ prasl. i stsl. udariti (rus. udárit') ≃ v. drati
