učvŕstiti
učvŕstiti (se) svrš. 〈prez. ùčvṟstīm (se), pril. pr. -īvši (se), prid. trp. ùčvṟšćen, gl. im. učvršćénje〉
Svršeni | |
---|---|
infinitiv | |
učvrstiti | |
prezent | |
jednina | |
1. | učvrstim |
2. | učvrstiš |
3. | učvrsti |
množina | |
1. | učvrstimo |
2. | učvrstite |
3. | učvrste |
futur | |
jednina | |
1. | učvrstit ću |
2. | učvrstit ćeš |
3. | učvrstit će |
množina | |
1. | učvrstit ćemo |
2. | učvrstit ćete |
3. | učvrstit će |
aorist | |
jednina | |
1. | učvrstih |
2. | učvrsti |
3. | učvrsti |
množina | |
1. | učvrstismo |
2. | učvrstiste |
3. | učvrstiše |
perfekt | |
jednina | |
1. | učvrstio sam |
2. | učvrstio si |
3. | učvrstio je |
množina | |
1. | učvrstili smo |
2. | učvrstili ste |
3. | učvrstili su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam učvrstio |
2. | bio si učvrstio |
3. | bio je učvrstio |
množina | |
1. | bili smo učvrstili |
2. | bili ste učvrstili |
3. | bili su učvrstili |
imperativ | |
jednina | |
2. | učvrsti |
množina | |
1. | učvrstimo |
2. | učvrstite |
glagolski prilog prošli | |
učvrstivši | |
glagolski pridjev aktivni | |
učvrstio, učvrstila, učvrstilo | |
učvrstili, učvrstile, učvrstila | |
glagolski pridjev pasivni | |
učvršćen, učvršćena, učvršćeno | |
učvršćeni, učvršćene, učvršćena |
1. | (što) učiniti čvrstim, osigurati da se ne klima, pomiče ili ljulja; utvrditi |
2. | (koga, se u čemu) učiniti (se) nepokolebljivim u kakvu uvjerenju |