uznemirávati
uznemirávati (koga, se) nesvrš. 〈prez. uznemìrāvām, pril. sad. -ajūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| uznemiravati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | uznemiravam |
| 2. | uznemiravaš |
| 3. | uznemirava |
| množina | |
| 1. | uznemiravamo |
| 2. | uznemiravate |
| 3. | uznemiravaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | uznemiravat ću |
| 2. | uznemiravat ćeš |
| 3. | uznemiravat će |
| množina | |
| 1. | uznemiravat ćemo |
| 2. | uznemiravat ćete |
| 3. | uznemiravat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | uznemiravah |
| 2. | uznemiravaše |
| 3. | uznemiravaše |
| množina | |
| 1. | uznemiravasmo |
| 2. | uznemiravaste |
| 3. | uznemiravahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | uznemiravao sam |
| 2. | uznemiravao si |
| 3. | uznemiravao je |
| množina | |
| 1. | uznemiravali smo |
| 2. | uznemiravali ste |
| 3. | uznemiravali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam uznemiravao |
| 2. | bio si uznemiravao |
| 3. | bio je uznemiravao |
| množina | |
| 1. | bili smo uznemiravali |
| 2. | bili ste uznemiravali |
| 3. | bili su uznemiravali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | uznemiravaj |
| množina | |
| 1. | uznemiravajmo |
| 2. | uznemiravajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| uznemiravajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| uznemiravao, uznemiravala, uznemiravalo | |
| uznemiravali, uznemiravale, uznemiravala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| uznemiravan, uznemiravana, uznemiravano | |
| uznemiravani, uznemiravane, uznemiravana | |
Etimologija
✧ vidi uznemíriti
