uštínuti
uštínuti (koga, što, se) svrš. 〈prez. ùštīnēm, pril. pr. -ūvši, imp. uštíni, prid. trp. ùštīnūt〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| uštinuti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | uštinem |
| 2. | uštineš |
| 3. | uštine |
| množina | |
| 1. | uštinemo |
| 2. | uštinete |
| 3. | uštinu |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | uštinut ću |
| 2. | uštinut ćeš |
| 3. | uštinut će |
| množina | |
| 1. | uštinut ćemo |
| 2. | uštinut ćete |
| 3. | uštinut će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | uštinuh |
| 2. | uštinu |
| 3. | uštinu |
| množina | |
| 1. | uštinusmo |
| 2. | uštinuste |
| 3. | uštinuše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | uštinuo sam |
| 2. | uštinuo si |
| 3. | uštinuo je |
| množina | |
| 1. | uštinuli smo |
| 2. | uštinuli ste |
| 3. | uštinuli su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam uštinuo |
| 2. | bio si uštinuo |
| 3. | bio je uštinuo |
| množina | |
| 1. | bili smo uštinuli |
| 2. | bili ste uštinuli |
| 3. | bili su uštinuli |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | uštini |
| množina | |
| 1. | uštinimo |
| 2. | uštinite |
| glagolski prilog prošli | |
| uštinuvši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| uštinuo, uštinula, uštinulo | |
| uštinuli, uštinule, uštinula | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| uštinut, uštinuta, uštinuto | |
| uštinuti, uštinute, uštinuta | |
Definicija
| 1. | uhvatiti i prignječiti kožu (ob. prstima ili među prstima) |
| 2. | pren. kazati kome nešto zajedljivo, zlobno; bocnuti |
Etimologija
✧ u- + v. štipati
