urlíkati
urlíkati () nesvrš. 〈prez. ùrlīčēm, pril. sad. urlíčūći, gl. im. -ānje〉,
Nesvršeni | |
---|---|
infinitiv | |
urlikati | |
prezent | |
jednina | |
1. | urličem |
2. | urličeš |
3. | urliče |
množina | |
1. | urličemo |
2. | urličete |
3. | urliču |
futur | |
jednina | |
1. | urlikat ću |
2. | urlikat ćeš |
3. | urlikat će |
množina | |
1. | urlikat ćemo |
2. | urlikat ćete |
3. | urlikat će |
imperfekt | |
jednina | |
1. | urlikah |
2. | urlikaše |
3. | urlikaše |
množina | |
1. | urlikasmo |
2. | urlikaste |
3. | urlikahu |
perfekt | |
jednina | |
1. | urlikao sam |
2. | urlikao si |
3. | urlikao je |
množina | |
1. | urlikali smo |
2. | urlikali ste |
3. | urlikali su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam urlikao |
2. | bio si urlikao |
3. | bio je urlikao |
množina | |
1. | bili smo urlikali |
2. | bili ste urlikali |
3. | bili su urlikali |
imperativ | |
jednina | |
2. | urliči |
množina | |
1. | urličimo |
2. | urličite |
glagolski prilog sadašnji | |
urličući | |
glagolski pridjev aktivni | |
urlikao, urlikala, urlikalo | |
urlikali, urlikale, urlikala |