Hrvatski jezični portal

zákonit

zákonit prid.odr. -ī〉

Izvedeni oblici
Pozitiv - neodr.
 
muški rod
jednina
N zakonit
G zakonita
D zakonitu
A zakonita / zakonit
V zakoniti
L zakonitu
I zakonitim
množina
N zakoniti
G zakonitih
D zakonitim / zakonitima
A zakonite
V zakoniti
L zakonitim / zakonitima
I zakonitim / zakonitima
 
srednji rod
jednina
N zakonito
G zakonita
D zakonitu
A zakonito
V zakonito
L zakonitu
I zakonitim
množina
N zakonita
G zakonitih
D zakonitim / zakonitima
A zakonita
V zakonita
L zakonitim / zakonitima
I zakonitim / zakonitima
 
ženski rod
jednina
N zakonita
G zakonite
D zakonitoj
A zakonitu
V zakonita
L zakonitoj
I zakonitom
množina
N zakonite
G zakonitih
D zakonitim / zakonitima
A zakonite
V zakonite
L zakonitim / zakonitima
I zakonitim / zakonitima
 
Pozitiv - odr.
 
muški rod
jednina
N zakoniti
G zakonitog / zakonitoga
D zakonitom / zakonitome / zakonitomu
A zakonitog / zakoniti
V zakoniti
L zakonitom / zakonitome / zakonitomu
I zakonitim
množina
N zakoniti
G zakonitih
D zakonitim / zakonitima
A zakonite
V zakoniti
L zakonitim / zakonitima
I zakonitim / zakonitima
 
srednji rod
jednina
N zakonito
G zakonitog / zakonitoga
D zakonitom / zakonitome / zakonitomu
A zakonito
V zakonito
L zakonitom / zakonitome / zakonitomu
I zakonitim
množina
N zakonita
G zakonitih
D zakonitim / zakonitima
A zakonita
V zakonita
L zakonitim / zakonitima
I zakonitim / zakonitima
 
ženski rod
jednina
N zakonita
G zakonite
D zakonitoj
A zakonitu
V zakonita
L zakonitoj
I zakonitom
množina
N zakonite
G zakonitih
D zakonitim / zakonitima
A zakonite
V zakonite
L zakonitim / zakonitima
I zakonitim / zakonitima
Definicija
1. koji se slaže sa zakonom, koji se zasniva na zakonu
2. priznat zakonom, pravovaljano sklopljen (o braku) [zakoniti muž; zakonita žena; zakonito dijete]