zákonit
zákonit prid. 〈odr. -ī〉
Pozitiv - neodr. | |
---|---|
muški rod | |
jednina | |
N | zakonit |
G | zakonita |
D | zakonitu |
A | zakonita / zakonit |
V | zakoniti |
L | zakonitu |
I | zakonitim |
množina | |
N | zakoniti |
G | zakonitih |
D | zakonitim / zakonitima |
A | zakonite |
V | zakoniti |
L | zakonitim / zakonitima |
I | zakonitim / zakonitima |
srednji rod | |
jednina | |
N | zakonito |
G | zakonita |
D | zakonitu |
A | zakonito |
V | zakonito |
L | zakonitu |
I | zakonitim |
množina | |
N | zakonita |
G | zakonitih |
D | zakonitim / zakonitima |
A | zakonita |
V | zakonita |
L | zakonitim / zakonitima |
I | zakonitim / zakonitima |
ženski rod | |
jednina | |
N | zakonita |
G | zakonite |
D | zakonitoj |
A | zakonitu |
V | zakonita |
L | zakonitoj |
I | zakonitom |
množina | |
N | zakonite |
G | zakonitih |
D | zakonitim / zakonitima |
A | zakonite |
V | zakonite |
L | zakonitim / zakonitima |
I | zakonitim / zakonitima |
Pozitiv - odr. | |
muški rod | |
jednina | |
N | zakoniti |
G | zakonitog / zakonitoga |
D | zakonitom / zakonitome / zakonitomu |
A | zakonitog / zakoniti |
V | zakoniti |
L | zakonitom / zakonitome / zakonitomu |
I | zakonitim |
množina | |
N | zakoniti |
G | zakonitih |
D | zakonitim / zakonitima |
A | zakonite |
V | zakoniti |
L | zakonitim / zakonitima |
I | zakonitim / zakonitima |
srednji rod | |
jednina | |
N | zakonito |
G | zakonitog / zakonitoga |
D | zakonitom / zakonitome / zakonitomu |
A | zakonito |
V | zakonito |
L | zakonitom / zakonitome / zakonitomu |
I | zakonitim |
množina | |
N | zakonita |
G | zakonitih |
D | zakonitim / zakonitima |
A | zakonita |
V | zakonita |
L | zakonitim / zakonitima |
I | zakonitim / zakonitima |
ženski rod | |
jednina | |
N | zakonita |
G | zakonite |
D | zakonitoj |
A | zakonitu |
V | zakonita |
L | zakonitoj |
I | zakonitom |
množina | |
N | zakonite |
G | zakonitih |
D | zakonitim / zakonitima |
A | zakonite |
V | zakonite |
L | zakonitim / zakonitima |
I | zakonitim / zakonitima |
1. | koji se slaže sa zakonom, koji se zasniva na zakonu |
2. | priznat zakonom, pravovaljano sklopljen (o braku) [zakoniti muž; zakonita žena; zakonito dijete] |