zagùbiti
zagùbiti (što) svrš. 〈prez. zàgubīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. zàgubljen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| zagubiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | zagubim |
| 2. | zagubiš |
| 3. | zagubi |
| množina | |
| 1. | zagubimo |
| 2. | zagubite |
| 3. | zagube |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | zagubit ću |
| 2. | zagubit ćeš |
| 3. | zagubit će |
| množina | |
| 1. | zagubit ćemo |
| 2. | zagubit ćete |
| 3. | zagubit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | zagubih |
| 2. | zagubi |
| 3. | zagubi |
| množina | |
| 1. | zagubismo |
| 2. | zagubiste |
| 3. | zagubiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | zagubio sam |
| 2. | zagubio si |
| 3. | zagubio je |
| množina | |
| 1. | zagubili smo |
| 2. | zagubili ste |
| 3. | zagubili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam zagubio |
| 2. | bio si zagubio |
| 3. | bio je zagubio |
| množina | |
| 1. | bili smo zagubili |
| 2. | bili ste zagubili |
| 3. | bili su zagubili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | zagubi |
| množina | |
| 1. | zagubimo |
| 2. | zagubite |
| glagolski prilog prošli | |
| zagubivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| zagubio, zagubila, zagubilo | |
| zagubili, zagubile, zagubila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| zagubljen, zagubljena, zagubljeno | |
| zagubljeni, zagubljene, zagubljena | |
Definicija
ostaviti što da se ovaj čas ne zna gdje je; zametnuti
Etimologija
✧ za- + v. gubiti
