zàblatiti
zàblatiti (što, se) svrš. 〈prez. -īm, pril. pr. -īvši, prid. trp. zàblaćen〉
Svršeni | |
---|---|
infinitiv | |
zablatiti | |
prezent | |
jednina | |
1. | zablatim |
2. | zablatiš |
3. | zablati |
množina | |
1. | zablatimo |
2. | zablatite |
3. | zablate |
futur | |
jednina | |
1. | zablatit ću |
2. | zablatit ćeš |
3. | zablatit će |
množina | |
1. | zablatit ćemo |
2. | zablatit ćete |
3. | zablatit će |
aorist | |
jednina | |
1. | zablatih |
2. | zablati |
3. | zablati |
množina | |
1. | zablatismo |
2. | zablatiste |
3. | zablatiše |
perfekt | |
jednina | |
1. | zablatio sam |
2. | zablatio si |
3. | zablatio je |
množina | |
1. | zablatili smo |
2. | zablatili ste |
3. | zablatili su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam zablatio |
2. | bio si zablatio |
3. | bio je zablatio |
množina | |
1. | bili smo zablatili |
2. | bili ste zablatili |
3. | bili su zablatili |
imperativ | |
jednina | |
2. | zablati |
množina | |
1. | zablatimo |
2. | zablatite |
glagolski prilog prošli | |
zablativši | |
glagolski pridjev aktivni | |
zablatio, zablatila, zablatilo | |
zablatili, zablatile, zablatila | |
glagolski pridjev pasivni | |
zablaćen, zablaćena, zablaćeno | |
zablaćeni, zablaćene, zablaćena |