zadáviti
zadáviti (koga, što) svrš. 〈prez. zàdāvīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. zàdāvljen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| zadaviti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | zadavim |
| 2. | zadaviš |
| 3. | zadavi |
| množina | |
| 1. | zadavimo |
| 2. | zadavite |
| 3. | zadave |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | zadavit ću |
| 2. | zadavit ćeš |
| 3. | zadavit će |
| množina | |
| 1. | zadavit ćemo |
| 2. | zadavit ćete |
| 3. | zadavit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | zadavih |
| 2. | zadavi |
| 3. | zadavi |
| množina | |
| 1. | zadavismo |
| 2. | zadaviste |
| 3. | zadaviše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | zadavio sam |
| 2. | zadavio si |
| 3. | zadavio je |
| množina | |
| 1. | zadavili smo |
| 2. | zadavili ste |
| 3. | zadavili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam zadavio |
| 2. | bio si zadavio |
| 3. | bio je zadavio |
| množina | |
| 1. | bili smo zadavili |
| 2. | bili ste zadavili |
| 3. | bili su zadavili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | zadavi |
| množina | |
| 1. | zadavimo |
| 2. | zadavite |
| glagolski prilog prošli | |
| zadavivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| zadavio, zadavila, zadavilo | |
| zadavili, zadavile, zadavila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| zadavljen, zadavljena, zadavljeno | |
| zadavljeni, zadavljene, zadavljena | |
Definicija
| 1. | usmrtiti koga davljenjem |
| 2. | žarg. dosaditi komu gnjavljenjem i sl.; zagnjaviti |
Etimologija
✧ za- + v. daviti
