zavòditi
zavòditi (koga, što) nesvrš. 〈prez. zàvodīm, pril. sad. -dēći, gl. im. zàvođēnje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| zavoditi | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | zavodim |
| 2. | zavodiš |
| 3. | zavodi |
| množina | |
| 1. | zavodimo |
| 2. | zavodite |
| 3. | zavode |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | zavodit ću |
| 2. | zavodit ćeš |
| 3. | zavodit će |
| množina | |
| 1. | zavodit ćemo |
| 2. | zavodit ćete |
| 3. | zavodit će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | zavođah |
| 2. | zavođaše |
| 3. | zavođaše |
| množina | |
| 1. | zavođasmo |
| 2. | zavođaste |
| 3. | zavođahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | zavodio sam |
| 2. | zavodio si |
| 3. | zavodio je |
| množina | |
| 1. | zavodili smo |
| 2. | zavodili ste |
| 3. | zavodili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam zavodio |
| 2. | bio si zavodio |
| 3. | bio je zavodio |
| množina | |
| 1. | bili smo zavodili |
| 2. | bili ste zavodili |
| 3. | bili su zavodili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | zavodi |
| množina | |
| 1. | zavodimo |
| 2. | zavodite |
| glagolski prilog sadašnji | |
| zavodeći | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| zavodio, zavodila, zavodilo | |
| zavodili, zavodile, zavodila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| zavođen, zavođena, zavođeno | |
| zavođeni, zavođene, zavođena | |
Etimologija
✧ vidi zàvesti
