zàviti
zàviti (se) svrš. 〈prez. zȁvijēm (se), pril. pr. -īvši (se), prid. trp. zavìjen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| zaviti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | zavijem |
| 2. | zaviješ |
| 3. | zavije |
| množina | |
| 1. | zavijemo |
| 2. | zavijete |
| 3. | zaviju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | zavit ću |
| 2. | zavit ćeš |
| 3. | zavit će |
| množina | |
| 1. | zavit ćemo |
| 2. | zavit ćete |
| 3. | zavit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | zavih |
| 2. | zavi |
| 3. | zavi |
| množina | |
| 1. | zavismo |
| 2. | zaviste |
| 3. | zaviše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | zavio sam |
| 2. | zavio si |
| 3. | zavio je |
| množina | |
| 1. | zavili smo |
| 2. | zavili ste |
| 3. | zavili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam zavio |
| 2. | bio si zavio |
| 3. | bio je zavio |
| množina | |
| 1. | bili smo zavili |
| 2. | bili ste zavili |
| 3. | bili su zavili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | zavij |
| množina | |
| 1. | zavijmo |
| 2. | zavijte |
| glagolski prilog prošli | |
| zavivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| zavio, zavila, zavilo | |
| zavili, zavile, zavila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| zavijen / zavit, zavijena / zavita, zavijeno / zavito | |
| zavijeni / zaviti, zavijene / zavite, zavijena / zavita | |
Definicija
| 1. | (što, se) a. uviti zavojem sa svih strana, omotati oko čega, obàviti; zamotati [zaviti (se) u crno a. unesrećiti (koga, se) tako što je tko umro ili poginuo b. pren. uvaliti koga u teškoće, naći se u teškoćama] b. uvrnuti, zavrnuti (zavrtanj i sl.) |
| 2. | () promijeniti smjer, skrenuti u stranu, izgubiti se, nestati za zavojem |
| 3. | () kretanjem oblikovati zavoj, krenuti ustranu [desno/lijevo zavij!] |
Etimologija
✧ za- + v. viti
