zíbati
zíbati (koga, što, se) nesvrš. 〈prez. zȋbām/zȋbljēm, pril. sad. -ajūći/zíbljūći, gl. im. -ānje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| zibati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | zibam |
| 2. | zibaš |
| 3. | ziba |
| množina | |
| 1. | zibamo |
| 2. | zibate |
| 3. | zibaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | zibat ću |
| 2. | zibat ćeš |
| 3. | zibat će |
| množina | |
| 1. | zibat ćemo |
| 2. | zibat ćete |
| 3. | zibat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | zibah |
| 2. | zibaše |
| 3. | zibaše |
| množina | |
| 1. | zibasmo |
| 2. | zibaste |
| 3. | zibahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | zibao sam |
| 2. | zibao si |
| 3. | zibao je |
| množina | |
| 1. | zibali smo |
| 2. | zibali ste |
| 3. | zibali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam zibao |
| 2. | bio si zibao |
| 3. | bio je zibao |
| množina | |
| 1. | bili smo zibali |
| 2. | bili ste zibali |
| 3. | bili su zibali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | zibaj |
| množina | |
| 1. | zibajmo |
| 2. | zibajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| zibajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| zibao, zibala, zibalo | |
| zibali, zibale, zibala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| ziban, zibana, zibano | |
| zibani, zibane, zibana | |
Definicija
dovoditi u ritmičko kretanje s jedne strane na drugu; njihati, ljuljati (ob. dijete)
Etimologija
✧ prasl. *zybati (rus. zybát', češ. dijal. zybat)
