zgùžvati
zgùžvati (što, se) svrš. 〈prez. zgȕžvām, pril. pr. -āvši, prid. trp. zgȕžvān〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| zgužvati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | zgužvam |
| 2. | zgužvaš |
| 3. | zgužva |
| množina | |
| 1. | zgužvamo |
| 2. | zgužvate |
| 3. | zgužvaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | zgužvat ću |
| 2. | zgužvat ćeš |
| 3. | zgužvat će |
| množina | |
| 1. | zgužvat ćemo |
| 2. | zgužvat ćete |
| 3. | zgužvat će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | zgužvah |
| 2. | zgužva |
| 3. | zgužva |
| množina | |
| 1. | zgužvasmo |
| 2. | zgužvaste |
| 3. | zgužvaše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | zgužvao sam |
| 2. | zgužvao si |
| 3. | zgužvao je |
| množina | |
| 1. | zgužvali smo |
| 2. | zgužvali ste |
| 3. | zgužvali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam zgužvao |
| 2. | bio si zgužvao |
| 3. | bio je zgužvao |
| množina | |
| 1. | bili smo zgužvali |
| 2. | bili ste zgužvali |
| 3. | bili su zgužvali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | zgužvaj |
| množina | |
| 1. | zgužvajmo |
| 2. | zgužvajte |
| glagolski prilog prošli | |
| zgužvavši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| zgužvao, zgužvala, zgužvalo | |
| zgužvali, zgužvale, zgužvala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| zgužvan, zgužvana, zgužvano | |
| zgužvani, zgužvane, zgužvana | |
Definicija
| 1. | stiskajući i gnječeći uništiti oblik (list papira itd.); izgužvati |
| 2. | upotrebom i nehotice bez izravne radnje naborati i učiniti neurednim, uništiti glatkoću (odijelo) |
| 3. | stisnuti, zgnječiti u gužvu, gvalju (kudjelju) |
